Bu Hal

Çatacak yer arıyorum ama çaktırmıyorum da. Bu nasıl mı oluyor ? Vallahi bilmiyorum, epeydir sorgulamıyorum zira. Bir şeyleri değiştirmenin vaktiğinin geldiğini biliyorum, farz olduğunun hele çoktan farkındayım ama hiçbir şeyi değiştiremiyorum. Yeteneksiz miyim ben ? Hayır, bilip de bir şey yapamamak var ya işte o koyuyor adama.

 İşin kötü tarafı inancım da isteğim de kalmadı. Peki bu neden böyle oldu ? Hiç mi olmaz içinde istek insanın, hiç mi bir şey yapmak istemez? Var mıdır benim gibi yollardan geçen yoksa ben mi çok geriden geriden ilerliyorum. Bazen diyorum ki kızım Aslı bu bir süreç, her şey en nihayetinde düzelecek, bir orta yol bulacaksın sen de. Ama bunun için devinim lazım değil mi ? Uğraşmak, cebelleşmek, terlemek, hadi hızımı alamayayım gözyaşı dökmek gerekmez mi? Gerekir tabii. Bunları ilk defa farketmiyorum ki ben, ilk defa yapmam gereken şeyler değil ki bunlar. Ama işin ciddi ve de can alıcı kısmı isteğim yok, enerjim yok. Yorgun muyum ? Hayır kesinlikle. Ee peki ne bu aman bana dokunmayın naraları ? Ha bir de şu var ben bilmezsem kim bilecek bu kendi kendime sorduğum soruların cevaplarını ? Heyhat ! Durum vahim ama ben bunu da çaktırmama derdindeyim. Bu, üstünü kapatma, görmezden gelmeyle eşdeğer de olabilir.

 Bu durum şey gibi; hani haftanın ilk günü rejime başlarsınız ama daha akşam olmadan aç kalamayacağınızı anlarsınız, kilo vermeye çalışmanın beyhude bir uğraş olacağını düşünürsünüz ama her ne hikmetse iki gün sonranın sabahı yine bu sevdaya düşersiniz. Birden bir inanç gelir size, bir istek, bir enerji. Ama sonra yine düşer enerjiniz, kendinize olan inancınız ilmek ilmek sökülür, en başa dönersiniz.

Hangisi daha kötü daha karar vermiş değilim. Hiçbir şey yapmadan sabit kalmak mı yoksa hep haraket halinde, hep uğraşır halde olup birden ne yaparsan yap kıpırdamam abi pozuna girmek mi ? Belki de her ikisidir, belki ikisi de zaten aynı şeylerdir. Ama ne farkeder ki, sonuç mu değişiyor sanki ?

Derin derin nefesler alıyorum, gözlerimi kapatıyorum. Balkondan dışarıya bakıyorum, sık sık duş alıyorum, müziği son ses açıyorum. Platonik aşk yaşadığım ama kendisini zerre kadar ilgilendirmediğim adamı düşünüyorum, elimi telefonu alıp  rehberden numarasını buluyor ama aramanın anlamsız olacağını bildiğimden telefonu masanın diğer köşesine atıyorum.

Var mı bir önerisi olan, söyleyecek sözü ya da ? Kabulüm hepsi, ben hepsine varım. Çok ciddiyim !