Bakış Açısı

"Sevgi kolay bir süreç değildir." Demiş Müge İplikçi "Perende" isimli kitabında. Ne de güzel demiş, nasıl da anlatmış tek bir cümleyle kolay olmayan bir sürü şey gibi sevginin de kolay olmayacağını.

Lazım değil sevdiğiniz, kıymet verdiğiniz insanın yanınızda olması, şart da değil bence. Yani olsa daha iyi ama olmaz da değil.

 Bırakın şu ten tene değecek mavralarını. Süt gibi beyaz  çarşaf gibi tertemiz olan sevgi kavramını kokmuş apış aranızla bağdaştırmaktan vazgeçin artık. İmkansız geliyorsa size yan yana dip dipe yaşanmadan sevginin olamayacağı safsatası, bir kerede yaşanabilesi bir şey olabileceğini deneyin. İnanın bir şey kaybetmezsiniz. Ihh olmaz diyorsanız, çok da inandırıcı gelmesin duygularınız size. Bir daha bakın içinize, sol yanınıza yani. Belli ki yanlış mesaj veriyor beyninize.

 Sevilebilir, mutlu olunabilir, sırf o olduğu için gün daha güzel başlayabilir. Telefonda şakıyan sesini duyunca işe yeni girmiş elemanın kalp atışlarına benzer ritim hissedebilirsiniz kalbinizde ya da hiç beklemediğiniz anda çoktan unutmuş olduğunuzen sevdiğiniz küpenin tekini yatağın altında bulmuş gibi içinizi sevinç kaplayabilir. Belki biraz ferahlık, rahatlığın verdiği rehavet sebebiyle huzurlu bir soluk... Düşünün bunları sadece sesini duyduğunuz bir insan sayesinde hissettiniz.

Ama neden daha fazlasını istemeyeyim ki ? Bunu mu dediniz içinizden yoksa ? Yetinin, azla yetinmeyi öğrenin hatta. Mutlu olunuyor, vallahi de olunuyor. Yazmıyorum bunları kafamdan.

Evet, biliyorum ben de ilişki denen şeyin iki kişi arasında yaşandığını. Haberim var inanın. Ama bir ilişkide taraflar aynı anda aşık olmazlar birbirlerine. Aynı anda aynı derecede sevmezler birbirlerini ya da giderek artan sevgilerinin sebepleri aynı nedenler değildir. Yani aşk denen, yaşanan şey, çift de olunsa aslında kişiseldir. Herkes kendinden mesuldür duygularında. Hayatta da böyle değil midir zaten ? Her zaman herkes kendinden mesuldür. Onun için illa onun da sizi sevmesine gerek yoktur. İki kişi olunca daha katmerli olur belki ama tek de yaşanabilir bu meret, güzel de olur hatta. Karşılığı olmasa da olur.

Olsun ben seviyorum, yetmez mi ? Beni aynı şekilde sevmese kaç yazar, aynı sıklıkla düşünmese ya da. Hatta üstüne sevebiliyorum diye gurur bile duyarım kendimle. Heyt be !