Çok zeki olduğumu hiçbir zaman söylemedim. Fakat kullandığım, kullandığımı sandığım - kimi zaman beyin hücrelerimin azaldığını düşünsem de- kafamın içinde az biraz akıl mevcut. Buna itirazım yok !
O akıl ki olacağı,olmayacağı, eksiyi, artıyı; iyiyi, kötüyü güzeli,çirkini söylüyor. "Hişt! Kırmızı alarm. Kaç ordan, uzaklaş." diyor. Ne güzel ! Koruyor seni yani bir yerde, süper kahraman bir nevi. Mis !
Ama neden o akla sahip olan bu aciz kul bu bilgi kırıntılarını kullanmıyor, sonradan yorganlara sarılacağını biliyor da kahraman ilan ettiği aklına neden sarılmıyor, yeşil ışık yakmıyor?
Bu görmezden geliş, bu kafa karışıklığına bağlı yorgun hal de ne? İnsanın resmen bedeni acı çekiyor ki bunu abartmadan söylüyorum, hem de hiç !
Neden aklımın olur/ olmaz/ iyi / kötü / makul / abes dediği şeyleri düşünüp idrak edebiliyorum da iş icraata gelince yine aklım bana gol atıyor?
Bir an duruyorum ve de müstehak aslında bu hal sana diyorum. Ve ama acı çekiyorum !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder